Hücre Dışı Vesiküllerin Teşhis Gücünün Ortaya Çıkarılması

Since their discovery 3 decades ago, the role of extracellular vesicles in various diseases has been studied intensely, but how they might serve as diagnostic biomarkers remains poorly understood. 3 yıl önce keşiflerinden bu yana, hücre dışı veziküllerin çeşitli hastalıklardaki rolü yoğun bir şekilde araştırılmıştır, ancak tanısal biyobelirteç olarak nasıl işlev görebilecekleri henüz tam olarak anlaşılamamıştır. Recent technological advances in proteomics and genomics have given scientists new insights into the composition and function of these vesicles. Proteomik ve genomik alanındaki son teknolojik gelişmeler, bilim insanlarına bu veziküllerin bileşimi ve işlevi hakkında yeni bilgiler verdi. In this morning's scientific session, “Plasma Microvesicles: A Treasure Trove of Novel Biomarkers for Disease Diagnosis,” three experts will delve into the evolving knowledge about these intriguing particles. Bu sabahki bilimsel oturumda, “Plazma Mikrovesikülleri: Hastalık Teşhisi için Yeni Biyobelirteçlerin Hazinesi”, üç uzman bu ilgi çekici parçacıklar hakkında gelişen bilgiyi inceleyecek.
Secreted by living cells, extracellular vesicles contain proteins, nucleic acids, and other components specific to the cell of origin. Canlı hücreler tarafından salgılanan hücre dışı veziküller proteinler, nükleik asitler ve menşe hücresine özgü diğer bileşenleri içerir. They can be derived from different cellular compartments and are generally classified based on size, with exosomes having a diameter of less than 150 nm and larger vesicles measuring up to 1000 nm in diameter. Farklı hücresel bölmelerden türetilebilirler ve genellikle 150 nm'den daha küçük bir çapa sahip eksozomlar ve çapı 1000 nm'ye kadar olan daha büyük veziküller ile boyuta göre sınıflandırılırlar.
Extracellular vesicles promote cell-to-cell communication, making it not unexpected that they are present in multiple biological fluids including peripheral blood, urine, and cerebrospinal fluid. Hücre dışı veziküller, hücre-hücre iletişimini teşvik eder, bu da periferik kan, idrar ve beyin omurilik sıvısı dahil olmak üzere çoklu biyolojik sıvılarda bulunmalarını beklenmedik hale getirmez. Recent studies suggest that the shedding of extracellular vesicles is a highly regulated process that occurs in a spectrum of cell types, particularly in tumor cells. Son çalışmalar, hücre dışı veziküllerin dökülmesinin, hücre tiplerinin bir spektrumunda, özellikle tümör hücrelerinde meydana gelen oldukça düzenlenmiş bir süreç olduğunu göstermektedir.
During the session, Alex J. Rai, PhD, will highlight the role of extracellular vesicles and their cargo in cancer diagnostics. Oturum sırasında, doktora Alex J. Rai, hücre dışı veziküllerin ve bunların kargolarının kanser teşhisinde rolünü vurgulayacaktır. Recent work has shown that these vesicles are potential contributors to oncogenesis, tumor growth, metastasis, and drug resistance. Son çalışmalar bu veziküllerin onkogenez, tümör büyümesi, metastaz ve ilaç direncine potansiyel katkıda bulunduğunu göstermiştir. Rai will focus on the diagnostic and prognostic utility of extracellular vesicles in prostate cancer and uveal melanoma. Rai, prostat kanseri ve uveal melanomda hücre dışı veziküllerin teşhis ve prognostik kullanımına odaklanacaktır. The controversy surrounding PSA screening in healthy men as a biomarker for prostate cancer illustrates the potential for overdiagnosis and overtreatment. Prostat kanseri için biyobelirteç olarak sağlıklı erkeklerde PSA taramasını çevreleyen tartışmalar, aşırı tanı ve aşırı tedavi potansiyelini göstermektedir. Prostate cancer is therefore an excellent example of how proteins in extracellular vesicles could provide an accurate diagnosis, identify individuals with aggressive disease, and guide treatment selection. Bu nedenle prostat kanseri, hücre dışı veziküllerde bulunan proteinlerin nasıl doğru tanı koyabileceği, agresif hastalığı olan bireyleri nasıl tanımlayabileceği ve tedavi seçimini nasıl yönlendirebileceğinin mükemmel bir örneğidir.
Uveal melanoma is a rare, highly aggressive eye cancer in which nearly 50% of patients die from liver metastasis. Uveal melanom, hastaların yaklaşık% 50'sinin karaciğer metastazından öldüğü nadir, oldukça agresif bir göz kanseridir. Rai will describe the potential prognostic value of markers found in extracellular vesicles as predictors of uveal melanoma progression to metastatic disease. Rai, hücre dışı veziküllerde bulunan markörlerin metastatik hastalığa uveal melanom ilerlemesinin belirleyicileri olarak potansiyel prognostik değerini tanımlayacaktır.
Richard Sweet, MD, will explain the role of circulating microvesicles in sepsis, which remains highly lethal and challenging to diagnose early or treat. Richard Sweet, MD, erken teşhis veya tedavi için oldukça ölümcül ve zorlu kalan sepsis içinde dolaşan mikroveziküllerin rolünü açıklayacaktır. The prospects for using microvesicles in septic patients range from rapid diagnostics to guiding individualized therapy. Septik hastalarda mikrovezikül kullanma olasılığı, hızlı tanıdan bireysel tedaviye rehberlik eder. In sepsis, circulating microvesicles are more abundant and have characteristic phenotypic profiles, which seem to play key roles in multi-organ dysfunction and septic shock. Sepsisde, dolaşımdaki mikroveziküller daha boldur ve çok organlı disfonksiyon ve septik şokta anahtar rol oynayan karakteristik fenotipik profillere sahiptir. In his talk, Sweet will highlight the promising role of inducible nitric oxide synthase in circulating microvesicles as a biomarker of the onset of sepsis. Konuşmasında Sweet, sepsis başlangıcının bir biyobelirteç olarak dolaşan mikroveziküllerde indüklenebilir nitrik oksit sentazın umut verici rolünü vurgulayacaktır.
Alan Wu, PhD, will discuss the potential role of troponin detected in circulating microvesicles as a novel marker of reversible myocardial ischemia. Alan Wu, PhD, geri dönüşümlü miyokard iskemisinin yeni bir belirteci olarak dolaşan mikroveziküllerde tespit edilen troponinin potansiyel rolünü tartışacak. Work by other groups has shown that circulating cardiac extracellular vesicles abundantly contain cardiac-specific microRNAs that indicate cardiac damage and have diagnostic potential as biomarkers of acute myocardial infarction. Diğer gruplar tarafından yapılan çalışmalar, dolaşımdaki kardiyak hücre dışı veziküllerin, kardiyak hasarı gösteren ve akut miyokard enfarktüsünün biyobelirteçleri olarak teşhis potansiyeline sahip kardiyak spesifik mikroRNAlar içerdiğini göstermiştir.
Attendees will walk away with a clear understanding of the composition, function, and potential diagnostic role of circulating microvesicles in cancer, sepsis, and cardiovascular disease. Katılımcılar, kanser, sepsis ve kardiyovasküler hastalıklarda dolaşan mikro-taneciklerin kompozisyonu, işlevi ve potansiyel teşhis rolü hakkında net bir anlayışla uzaklaşacaklardır. They will also become familiar with the techniques currently available to isolate and characterize microvesicles and the technical and biological challenges that may hinder their wide use as biomarkers, including their low concentration in circulation and the lack of standardized methods to analyze them. Ayrıca, mikro-tanecikleri izole etmek ve karakterize etmek için mevcut olan tekniklere ve dolaşımdaki düşük konsantrasyonları ve bunları analiz etmek için standartlaştırılmış yöntemlerin bulunmaması da dahil olmak üzere biyobelirteç olarak geniş kullanımlarını engelleyebilecek teknik ve biyolojik zorluklara aşina olacaklardır.